dinsdag 28 februari 2017

'Er gaat niets boven ...'

Zaterdag 25 februari jl. traden zanger-gitarist Mark Schimmel en ik met ons literair-muzikale programma 'Leerling & Meester' op in De Theaterboerderij in Ekehaar. Hier werd een 'themaconcert' gehouden met als titel 'Er gaat niets boven ...'. Ook Wim Westerman liet van zich horen, zowel op orgel als op het herontdekte harmonium. Het was een middag vol gedichten, korte verhalen, liedjes en instrumentale muziek. Een mooie ervaring in een knus theater! De Theaterboerderij plaatste een foto-impressie op Facebook. Met dank aan fotograaf Piet Louwes.

 
Voor nadere informatie over De Theaterboerderij zie Facebookpagina of website.

vrijdag 24 februari 2017

Tussen de rails (2)

Niet te geloven

Vanuit het Noorden reis ik nogal eens per trein door het land, onderweg naar een ontmoeting met deze of gene. Ik vind treinreizen absoluut geen straf, integendeel. Misschien komt dat ook wel omdat mijn overgrootvader conducteur, mijn opa elektricien en mijn vader ambtenaar bij de Nederlandse Spoorwegen was. Ik kom dus uit een echte spoorfamilie en ben nog net niet tussen de rails geboren.
Regelmatig reis ik over Zutphen, een van mijn vorige woonplaatsen. Soms stap ik hier uit voor een wandeling door de prachtige binnenstad. Vrijwel nooit kan ik de verleiding weerstaan om dan even in de Turfstraat bij Van Someren & Ten Bosch, boekverkopers sinds 1844, binnen te lopen. Het is een boekwinkel zoals een boekwinkel moet zijn. Met de nieuwste uitgaven op het gebied van literatuur, beeldende kunst, filosofie, enz. Een boekwinkel zoals Willy Belinfante deze in haar kleurenetsen verbeeldde: vol boeken en mensen die daarin bladeren, lezen, kijken. Met belezen boekverkopers die liefde voor hun vak uitstralen.

Nooit verlaat ik de winkel zonder een aankoop. Laatst liet ik mij verleiden door de prachtige gedundrukte uitgave van Van Oorschot met de beste gedichten, verhalen en columns van Remco Campert: Compact. Campert, de enige nog levende dichter van de Vijftigers en als 87-jarige nog steeds columnist van de Volkskrant. Hij schreef beroemd geworden zinnen als ‘Je stampte met je voet op de grond en er was een feest’; ‘Poëzie is een daad’; ‘Alles zoop en naaide’. De laatste is een versregel uit het gedicht ‘Niet te geloven’. Het staat ook in Compact. Ik las het in de trein terug naar Westerwolde. Tussen Mariënberg en Gramsbergen.
 

niet te geloven

Niet te geloven
dat ik knaap nog
een vers schreef over de
zilverwitheid van een berkestam

en om mij heen
grootse dronkenschap
van de bevrijding
het water was whisky geworden.

Alles zoop en naaide
heel Europa was één groot matras
en de hemel het plafond
van een derderangshotel.

En ik bedeesde jongeling
moest nodig
de reine berk bezingen
en zijn bescheiden bladerpracht.


Remco Campert

(Oorspronkelijk gepubliceerd in ‘Dit gebeurde overal’, 1962)

 



 






 
Afgebeelde kleurenets Willy Belinfante  (1922-2014): Wie leest, leeft.
Voor website van Van Someren & Ten Bosch, boekverkopers in Zutphen sinds 1844, klik hier.

woensdag 15 februari 2017

Tussen de rails

Pipo

Met de trein reisde ik naar Ede en daar bezocht ik mijn vader (96). Hij zat met medebewoners in de huiskamer van het verpleeghuis. Er werd een quiz gehouden. “Wat is het beroep van Pipo?” Grote stilte. De vrijwilligster begon opgewekt te zingen: ‘Pipo de clown en Mammaloe’, en riep: “Ik herhaal, wat is het beroep van Pipo?” Het bleef weer stil, tot een beverig damesstemmetje mompelde: “Ik zou het niet weten”.

Mijn vader liet het allemaal over zich heen komen, zoals hij de laatste jaren alles ogenschijnlijk aan zich voorbij laat gaan. Met zijn rijzige gestalte zat hij als een ledenpop in zijn rolstoel. Mijn wijze vader, die altijd zoveel wist en anders de Winkler Prinsencyclopedie wel binnen handbereik had.

Bij mijn vertrek was er toch iets van herkenning en ook de veertig jaren die hij bij NS werkte, bleken hun sporen nagelaten te hebben. “Pa, ik ga weer hoor!”, riep ik in zijn oor. Hij tastte blindelings naar zijn horloge en tuurde naar de extra grote cijfers. Toen verbrak hij het grote zwijgen en vroeg, luid en duidelijk: “Hoe laat vertrekt je trein naar Groningen?”
 
Hans ter Heijden