Film: De smaak van water

De smaak van water (1982) is een film van Orlow Seunke, gebaseerd op de roman De bezoeker van de vorige week overleden Hongaarse schrijver György Konrád. De film werd onder andere bekroond met een Gouden Leeuw voor het beste debuut op het Filmfestival van Venetië en de Unicef Persprijs. Met o.a. Gerard Thoolen, Dorijn Curvers, Joop Admiraal, Olga Zuiderhoek en Hans van Tongeren.

Bekijk de film hier

VPRO CINEMA over DE SMAAK VAN WATER:

Indringende eersteling van Orlow Seunke; werd in 1982 in Venetië bekroond met een Gouden Leeuw voor het Beste Speelfilmdebuut. Het vaderlandse filmjournaille deed er nog een schepje bovenop met de Prijs van de Nederlandse Filmkritiek tijdens de tweede editie van de Nederlandse Filmdagen in Utrecht. 

Thoolen is de ambtenaar die verbeeldt waar de hulpverlening ophoudt en de persoonlijke betrokkenheid begint als hij een verwilderd meisje aantreft in de kast van haar overleden ouders. Een evergreen in het opleidingstraject van sociale hulpverleners.

Dom

Over het algemeen heb ik het niet zo op drones, maar eerlijk is eerlijk: deze hemelse beelden - met zo'n vliegende schotel gemaakt van de Dom in de stad waar ik opgroeide - zijn van een adembenemende schoonheid...

Zie ook: NOS

Dag meneer De Vries

Tip van NRC Nieuwsbrief 26 december 2013

Korte animatiefilm waarin de 93-jarige meneer De Vries zijn laatste dagen slijt voor het raam van zijn Waterlandse houten huisje. Tot een onverwachte boodschapper hem wakker schudt. Tijdens een koude winterdag wordt de bejaarde man verrast met een pakket waarin zijn oude Friese doorlopers zitten. Op dat moment beseft meneer De Vries dat hij niet wil sterven als de schim die hij geworden is, maar als de persoon die hij ooit was.

Bekijk de film (2012) hier: Dag meneer De Vries

Regisseur: Mascha Halberstad
Scenario: Fiona van Heemstra
Animaties: Huub Kistemaker
Muziek: Miguel Boelens
Geluid Nabewerking: Jeroen Nadorp
Producent: Marleen Slot
Productiebedrijf: Viking Film

Rembrandt Fecit 1669

Gisteren namen velen op 'Den en Rust' in Bilthoven op waardige wijze afscheid van Ernest Bresser. Ook de Utrechtse filmregisseur Jos Stelling was aanwezig. Met hem maakte Ernest - als director of photography  - bekende films als Mariken van Nieumeghen (1974) en Elckerlyc (1975).

Festival de Cannes
Mariken van Nieumeghen werd als eerste Nederlandse speelfilm geselecteerd voor de Officiële Competitie van het Festival de Cannes. In 1977 volgde Rembrandt Fecit 1669 (beste speelfilm Festival Asolo, 1978; beste speelfilm Film Festival Orléans, 1981). Ook hier was het camerawerk van Ernest Bresser. Hieronder de trailer. Als hommage aan Ernest.

Over de film:

Rembrandt heeft het gemaakt
De titel duidt op het uitgangspunt van de film: Rembrandts laatste zelfportret (Rembrandt heeft het gemaakt in 1669). Stellings eerbetoon volgt het leven van de kunstenaar van jaar tot jaar. Sommige van zijn beroemdste schilderijen - o.a. 'De Anatomische Les' en 'De Nachtwacht' - worden nagespeeld.

Verbluffend mooie ensceneringen
De nadruk ligt op de leefwereld van de schilder en op 'het kijken'. '(...) een puntgaaf historisch drama dat naadloos aansluit bij films van grote cineasten als Straub en Duras. Stelling kijkt met verbluffend mooie ensceneringen naar de kijkende Rembrandt om de toeschouwer van de film opnieuw te leren kijken.' (Uit de Speelfilmencyclopedie).

Ontzag
Een film met klassieke allures. Stil spel, spaarzame dialogen en oog voor detail kenmerken deze Nederlandse productie, die destijds door de Nederlandse filmpers werd neergesabeld, maar in het buitenland met ontzag werd ontvangen. De film was onder meer een maandenlang succes in een Parijse bioscoop.

(Bron: Andere Tijden, 2006)

De vlag

Kees Stip was - voordat hij naar Sellingen verhuisde - jarenlang regisseur van het Polygoonjournaal (met de karakteristieke stem van Philip Bloemendal). Maar hij schreef ook scenario's voor films en regisseerde deze, zoals De vlag.

Het is een korte speelfilm uit 1955 over het uitsteken van de vlag op 4 mei
's avonds rond acht uur in verband met dodenherdenking. Flashbacks van de verteller, die, ondergedoken op dat adres, in september 1944 - Dolle Dinsdag - met de bewoners ook de vlag uitsteekt, waardoor hij en de bewoners gearresteerd werden. Alleen hij overleefde de oorlog door tijdens het transport naar Duitsland uit de trein te springen.

Tranströmer en Schubert

Tomas Tranströmer, de Nobelprijswinnaar voor Literatuur, schreef  onder meer Schubertiana, een magistraal muziekgedicht. Machteld Teekens maakte er een indringende film van, met foto's van Mieke Borgdorff. Alle aspecten van de poëtica van Tranströmer - het landelijke, het stedelijke, visioenen, mystiek, muziek - tref je hierin aan.
Literatuur, muziek, film en fotografie vormen samen een fascinerend nieuw kunstwerk met een haast adembenemende zeggingskracht.

Dubbelklik eventueel op het scherm om het beeld te vergroten.