Grijssloot in de verte

Het landschap is rationeel, eentonig en saai, doch van een adembenemende schoonheid 

(Gerrit Krol over het Hogeland)

Vorig jaar maart verhuisden we van Westerwolde naar het Hogeland. Veel schilders van kunstenaarskring De Ploeg lieten en laten zich inspireren door het open landschap en de fenomenaal mooie luchten in dit gebied. Ik kan er ook geen genoeg van krijgen.

Afscheid van Terra Westerwolda

Ruim vijf jaar was ik hoofd- en eindredacteur van Terra Westerwolda, het magazine van de Historische Vereniging Westerwolde. Vanwege mijn verhuizing naar het Hogeland nam ik afscheid. Voor dit winternummer interviewde Tjarko van Dijk mij en blikken we samen terug.

Zoals bij elk nummer maakte kunstschilder Geert Schreuder een schilderij voor de cover. Hierop beeldde hij mij af als kruisheer, de rol die ik speelde in de film Domus Novae Lucis, die Freek Lagerweij in opdracht van het Museum Klooster Ter Apel maakte. Als decor gebruikte Schreuder het Theater van de Natuur, waar ik samen met collega's van RSG Ter Apel en Ubbo Emmius Stadskanaal jarenlang culturele projecten voor leerlingen organiseerde. Op het boekje staat 'Trijntje Fop', een van de schuilnamen van dichter Kees Stip, over wiens Westerwoldse jaren ik een een kleine biografie in de vorm van een 'wandelverhaal' schreef: Ter Apel zien en dan sterven.

Voor nadere informatie over dit nummer zie de website van de Historische Vereniging Westerwolde

In het voorjaar van 2021 redigeerde ik mijn laatste nummer van Terra Westerwolda: 

In deze aflevering o.a. een bijdrage van mijn hand over het monumentale orgel van het kerkje in Weite ('De parel van Weite') en een kritische column over het 'zevende gewas', zoals oud-staatssecretaris van landbouw Henk Bleker (CDA) zonnepanelen liefdevol noemde. De gemeente Westerwolde liet op landschappelijk fraaie plekken door projectontwikkelaar PowerField enkele mega-zonneparken neerplempen. De beroemde cultuurhistoricus Johan Huizinga maakte zich in zijn boek Geschonden Wereld (1945) al ernstig zorgen over de teloorgang van het landschap in Westerwolde. Hij schreef: ' Waar het landschap verminkt wordt, gaat iets teloor van den zin van het leven'. Maar de huidige bestuurders kennen hun klassieken helaas niet meer... Later begreep ik dat het bestuur van de Historische Vereniging Westerwolde deze column veel te kritisch vond en moesten teksten voortaan eerst goedgekeurd worden. Censuur! Ik was net op tijd weg!

Inmiddels zit ik in de redactie van het Merne Magazine, een uitgave van de Historische Kring De Marne en lever ik o.a. ook bijdragen aan het blad Vox Humana, het tijdschrift van de Harmonium Vereniging Nederland.

't Wordt altied wel weer licht' (Ede Staal)

Een sprankelend 2022!

Na een jaar pauze, onder meer i.v.m. een nogal

ingrijpende verhuizing van Westerwolde naar

het Hogeland, ben ik van plan hier 

weer met enige regelmaat iets 

te publiceren.

Want wie schrijft, blijft!

(en wie leest, leeft!)

Luister hier naar t Het nog nooit zo donker west van Ede Staal,

waaraan het motto van deze nieuwjaarsgroet is ontleend.