Rabo

De brievenbussen gaan grotendeels uit het straatbeeld verdwijnen. Postkantoren, buurtwinkels én banken legden al eerder het loodje. In 2000 schreef ik over de verdwijnende Rabobankkantoren al een column in de Volkskrant. Tot mijn grote verbazing tref ik die nu op de site van het AD aan. Hopelijk geen voorbode van alweer een krantenfusie...

De column (hiervoor moet je je soms op de AD-site aanmelden, daarom heb ik hem ook hieronder geplaatst):
 
Rabo
Hans ter Heijden

AD 8-8-00 - 00:00 

 

Op onze breedbeeldbuizen zagen we tijdens de Tour dagelijks onze Rabo-ploeg door het Franse landschap suizen. Bergje op, bergje af, dorpje in, dorpje uit....

 

Dit flitsende beeld moet de marketingjongens en -meisjes van de Rabobank op een idee hebben gebracht. Bij mij in de buurt, in Oost-Groningen, wordt namelijk een uniek concept geïntroduceerd: de bank-op-wielen. Onder het motto 'Geld moet rollen' suist de Rabo-Dollardploeg straks dorpje in, dorpje uit door de heerlijkheid Westerwolde en de 'graanrepubliek' van het Oldambt.

Door Nieuweschans, Finsterwolde, Nieuwolda, Noordbroek, Meeden, Heiligerlee en Wedde. Eén keer per week, want dat is voldoende om - na het opheffen van de bankkantoren - alle boeren, burgers en buitenlui die Rabo groot hebben gemaakt, te vriend te houden. Dénken ze, bij de Rabo.

'Herziening kantorennet maakt ruimte voor meer persoonlijke dienstverlening en professioneel advies.' Dit is de flitsende titel van het vlugschrift waarin de voornemens worden ontvouwd. Waarin verslechteringen als verbeteringen worden voorgespiegeld; we heffen dan wel onze kantoren - inclusief betaalautomaten - op, maar je kunt toch gezellig internetbankieren of per telefoon '24 uur per dag!' je bankzaken regelen.

Tel uw zegeningen, keer op keer! Als je straks niet alleen het gemeentehuis, het postkantoor en de buurtwinkel mist, maar ook nog de bank. En vereenzaam maar lekker als je vanaf je bank teleshopt, telebankiert of telefoneert.

Wat is dat toch dat willens en wetens de sociale structuur in gemeenschappen wordt verkwanseld? Hoe je het ook wendt of keert, ondanks de pogingen deze dorpen levend te houden, worden er wéér ontmoetingsplaatsen geschrapt, wordt er wéér een stukje 'ziel' weggehaald, ontkent wéér een in deze streek gewortelde instelling haar maatschappelijke verantwoordelijkheid.

En wat zegt de Rabo hierop? 'Ook wij kunnen ons niet onttrekken aan de invloed van maatschappelijke en economische ontwikkelingen. Ook wij zullen efficiënt moeten blijven werken om in de toekomst nog een persoonlijke bank te kunnen zijn.' Het is om ontroerd van te geraken.

En is het feit dat ik in het afgelegen gehucht Harpel - waar de enige winkel al lang is verdwenen, maar we nog wel een schooltje en een dorpshuis hebben - de onheilstijding thuisbezorgd kreeg, een vingerwijzing dat straks ook de bank in het dichtstbijzijnde dorp Vlagtwedde gaat verdwijnen? En daarna in Onstwedde, in Mussel, in Bourtange?

Of is er toch nog hoop? Jazeker, denken, nee wéten ze bij de Rabo, want nadat de dokter en de dominee uit onze dorpen verdwenen, doet nu de Rabo-pastor er zijn intrede. Halleluja! Vergezeld van zijn digitale ouderling - de laptop - komt hij desgevraagd op huisbezoek. Tel uit je winst! Dénken ze, bij de Rabo.
 
Maar de klanten zijn niet gek. Dag Rabo! Dág!! Dág!!!

(Uit woede over het verdwijnen van de kantoren van de Rabobank zegde ik mijn bankrekening daar inderdaad op en stapte ik over op een andere bank. Niet lang daarna sloot ook deze zijn kantoren en nu kan ik nog slechts via internet mijn bankzaken regelen. Dat gaat zo nu en dan met veel frustratie gepaard. Trouwens, het schooltje uit Harpel is ook al verdwenen...)