"Een onthullend portret van de rouw, dat heb ik beoogd", zei Connie Palmen gisteren in ForumImages in Groningen. Samen met enkele collega's Nederlands woonde ik een interview met haar bij in het kader van het prozafestival Het Grote Gebeuren. Haar net verschenen Logboek van een onbarmhartig jaar, over de rouw om haar vorig jaar overleden man Hans van Mierlo was natuurlijk het gespreksonderwerp.
Vilein
"Waarom moeten zoveel privézaken openbaar?", vroeg Volkskrantjournalist Greta Riemersma, die haar interviewde. "Je kunt niet over de dood, over de rouw schrijven als je niet over de liefde schrijft", zei Palmen. Het persoonlijke hoort er wat haar betreft ook bij, net als bij schrijvers als Philip Roth, "die al lang de Nobelprijs had moeten hebben".
De kritiek van recensent Elsbeth Etty ("Is het narcisme, of verregaand egoïsme?") en columnist Youp van 't Hek ("Ik weet nu dingen die ik niet wil weten") in de NRC wees ze resoluut en vilein van de hand. "Etty is grijs, ze verft haar haar alleen oranje, en ze zou als hoogleraar beter moeten weten", en "Van 't Hek is ijdel en dom".
Etty kreeg er tijdens het hele interview flink van langs. Op de vraag of ze ook twitterde en op Facebook zat, zei Palmen: "Dat is niks voor mij, zó egocentrisch en egoïstisch en de 'vrienden' die je daar hebt, zijn natuurlijk geen vrienden". Maar Etty was ook weer geen vijand. "Nee, een vijand moet toch minstens net zo intelligent zijn als ik".
Werkelijkheid en waarheid
Het was een boeiend interview, met een boeiende, bijzondere schrijfster, die rake dingen zei over de werkelijkheid die geen waarheid is.
"Dat mens is niet normaal", zei mijn schoonmoeder, toen ze hoorde dat ik naar een interview met Connie Palmen ging. Tijdens het interview beaamde Palmen dit volmondig: "Ik ben nooit normaal geweest".
Nog een interview: Connie Palmen bij Pauw & Witteman