Luister hier naar een voordracht.
HET HUWELIJK
Toen hij bespeurde hoe de nevel van de tijd
in d'ogen van zijn vrouw de vonken uit kwam doven,
haar wangen had verweerd, haar voorhoofd had doorkloven
toen wendde hij zich af en vrat zich op van spijt.
Hij vloekte en ging te keer en trok zich bij de baard
en mat haar met de blik, maar kon niet meer begeren,
hij zag de grootse zonde in duivelsplicht verkeren
en hoe zij tot hem opkeek als een stervend paard.
Maar sterven deed zij niet, al zoog zijn helse mond
het merg uit haar gebeente, dat haar toch bleef dragen.
Zij dorst niet spreken meer, niet vragen of niet klagen,
en rilde waar zij stond, maar leefde en bleef gezond.
Hij dacht: ik sla haar dood en steek het huis in brand.
Ik moet de schimmel van mijn stramme voeten wassen
en rennen door het vuur en door het water plassen
tot bij een ander lief in enig ander land.
Maar doodslaan deed hij niet, want tussen droom en daad
staan wetten in de weg en praktische bezwaren,
en ook weemoedigheid, die niemand kan verklaren,
en die des avonds komt, wanneer men slapen gaat.
Zo gingen jaren heen. De kindren werden groot
en zagen dat de man die zij hun vader heetten,
bewegingsloos en zwijgend bij het vuur gezeten,
een godvergeten en vervaarlijke aanblik bood.
Willem Elsschot (1882 - 1960)
Uit: Verzen, Brussel 1943
Hier een artikel van Maaike Meijer, hoogleraar cultural studies en Neerlandistiek aan de universiteit van Maastricht, over dit gedicht. Op de website van de Koninklijke Bibliotheek meer informatie over Willem Elsschot.
Een intrigerend filmpje ('Gedicht in beeld') over 'Het huwelijk' met muziek van Philip Glass. Kijk hier naar een surrealistische verfilming van het gedicht door studenten van de RuG.
Singer/songwriter Peter de Jonge zette het gedicht op muziek en zingt het, zichzelf begeleidend op de gitaar.