... en zong de sterren van de veenkoloniale hemel

In het mistroostige dorpshart van Stadskanaal ligt, te midden van kille wolkenkrabbers, aan een kaal, tochtig plein een 'hof der muzen': Theater Geert Teis. Wie alle - door een megalomaan gemeentebestuur  opgeworpen - barrières genomen heeft en eenmaal in het knusse theater zit, laat de verbeelding aan de macht komen en laaft zich aan de schone kunsten.

 

Zoals onlangs bij De Nieuwe Snaar, of afgelopen zaterdag, toen ik hier getuige was van een optreden van Liesbeth List. Deze grande dame van het chanson zong de sterren van de veenkoloniale hemel, begeleid door begenadigde musici. Het was een voorstelling in het kader van haar afscheidstournee. Net als van Françoise Hardy en Jacques Brel ben ik al vanaf mijn jonge jaren fan van haar. Inmiddels is ze 70 jaar en vindt ze het mooi geweest. Jammer.

Laat me, Vivre! 

Het concert was een terugblik op haar veelbewogen carrière. Zo zong ze chansons van Brel en Edith Piaf, enkele indrukwekkende liederen uit de Mauthausen Cyclus op muziek van Mikis Theodorakis en was het - begrijpelijk en terecht - vooral ook een hommage aan zangpartner Ramses Shaffy. Mooi was het filmpje over Shaffy aan het eind van zijn leven. Hij zingt 'Laat me' en Liesbeth List - live - 'Vivre'.  Bijna als een 'Sammy' kijkt ze eerbiedig omhoog naar de filmbeelden van Ramses. Ontroerend en hartverwarmend.

Kijk en luister hier naar 'Laat me' / 'Vivre' door het trio Alderliefste, samen met Ramses Shaffy en Liesbeth List: