Een sublieme sensatie
Eergisteren had ik een piekervaring. In Theater Geert Teis in Stadskanaal werd de Carmina Burana, het magistrale werk van Carl Orff, uitgevoerd door het Musa Projectkoor, een kinderkoor, solisten en het Veenkoloniaal Symfonie Orkest. Edine en Jeanique, twee oud-leerlingen, speelden hierin mee, respectievelijk violoncello en viool. De Carmina werd voorafgegaan door de 6e Symfonie - Pastorale - opus 68 van Ludwig van Beethoven onder de directie van Lubertus Leutscher. Dit was een mooi intro, maar bij de Carmina Burana kwam iedereen echt goed op dreef.
Staande ovatie
Dirigent Chris Holman inspireerde met een aanstekelijke gedrevenheid de zangers en musici en gezamenlijk vertolkten ze, soms ontroerend subtiel, dan weer exalterend en uitbundig deze ongelofelijk indrukwekkende compositie. Een door mij niet altijd begrepen, maar mooie videopresentatie op de wand achter het koor illustreerde de muziek. Volkomen terecht volgde er een staande ovatie. Een geweldige prestatie van het Musa Projectkoor, kinderkoor, solisten en niet te vergeten het Veenkoloniaal Symfonieorkest.
Gastenboek
Ook was er nog een Scratchversie van de Carmina Burana op 11 juni. Het publiek kon toen meezingen.
Laat een bericht over de uitvoering van de Carmina Burana achter in het gastenboek op de website van Stichting Musa. Doen!
Websites: Stichting Musa en Veenkoloniaal Symfonieorkest.
Kijk en luister hier naar een uitvoering van de Carmina Burana door
the UC Davis Symphony Orchestra, the University Chorus and Alumni Chorus and the Pacific Boychoir
Huis Clos en de Carmina Burana
Lang geleden volgde ik een opleiding voor toneelregisseur. Voor mijn eindexamen regisseerde ik Huis Clos van Jean Paul Sartre dat door een amateurtheatergroep uit Houten enkele keren werd uitgevoerd. In dit existentiële toneelstuk treffen drie personages zich na hun dood in één kamer. Iedere keer als de deur van deze kamer open ging, liet ik vooral de overweldigende delen uit de Carmina Burana als een windhoos naar binnen stormen. Om de typering die Sartre aan dit stuk gaf (L'enfer, c'est les Autres: de hel, dat zijn de Anderen), kracht bij te zetten. Want de drie protagonisten treden voortdurend met elkaar in discussie in een poging om aan hun situatie te ontsnappen, maar het is de hel die telkens opnieuw het pleit wint.
Toen ik deze muziek bij het stuk koos, kende ik de Carmina alleen van een lp. Ook toen al maakte het stuk veel indruk op me. Daarna heb ik diverse uitvoeringen bijgewoond. Maar die van gisteren in Stadskanaal was de indrukwekkendste. Een sublieme sensatie.
 |
| Estelle en Garcin in 'Huis Clos' tijdens de uitvoering in Theatercafé De Veldpoort in Wijk bij Duurstede (1987) |