Langzame opmerkingen in een snelle tijd: maart 2014

maandag 24 maart 2014

Cultuurprijs Vlagtwedde

Zo'n tien dagen geleden ontving ik een brief van de gemeente Vlagtwedde met de mededeling dat ik was genomineerd voor de Cultuurprijs 2014. Met Kees Stip in mijn achterhoofd dacht ik: Geen punt.
Bij de bekendmaking van de winnaar - gisteren in het Klooster van Ter Apel - door burgemeester Leontien Kompier, bleek echter dat ik met stip genomineerd was: ik had hem gewonnen! Met het prachtige kunstwerk van Marlies Heylmann en Jelle Leek in mijn handen, viel ik even stil. Uiteindelijk uitte ik mijn vreugde met enkele Groninger understatements: "t Kon minder. Is nait verkeerd." (Vertaling: Het is geweldig!).

Dagblad van het Noorden, 24 maart 2014

Zie ook: Ter Apeler Courant

woensdag 12 maart 2014

Een wijde blik verruimt het denken

Terwijl de 'schiere', cisterciënzer monniken van plan zijn zich weer op hun eiland van herkomst te vestigen, streken wij er maar alvast een aantal dagen neer: Schiermonnikoog. Mijn muze bood me het aan en zo kon het gebeuren dat ik er op 3 maart, bijgeschenen door de vuurtoren, de pensioengerechtigde leeftijd bereikte. Toch stond ik een dag later weer in Ter Apel voor de klas, ga ik pas vanaf 3 mei van Drees trekken en neem ik uiteindelijk in juli écht afscheid van de RSG Ter Apel.

Berkenplas
Voor het laatst waren we ruim een decennium geleden op het eiland, waar we ooit - toen we nog in Wijk bij Duurstede woonden - jaarlijks onze kerstvakantie doorbrachten. Alleen al de boottocht erheen maakt je los van alle beslommeringen. Daarna kan het grote uitwaaien beginnen. De Loesje-slogan 'Een wijde blik verruimt het denken' is hier optimaal van toepassing.

Noderstraun
Het was een mooi weerzien.Vanuit ons appartement in Noderstraun hadden we een prachtig uitzicht op de zee. We maakten inspirerende wandelingen over het brede strand en door de bossen, onder meer naar de Berkenplas.

De avond valt. Ons uitzicht vanuit Noderstraun, met links de vuurtoren.

Uiteraard bezocht ik mijn 'stamcafé' op Schier, de gelagkamer van Hotel van der Werff. Helaas niet meer met de legendarische Jan Fischer bij de toog. Maar zijn opvolgers hebben gevoel voor traditie. Er is niets, maar dan ook niets veranderd aan de inrichting. En goddank nog steeds geen gokautomaten en muzikaal behang. Wat bleef is de sfeer én een kop heerlijke koffie ('cappuccino heb ik niet') voor 80 eurocent. Geweldig.

Soms droom ik van de 'Groninger archipel', waarbij alle kleinschalige gemeenten eilanden zijn, die de vermaledijde dans van de schaalvergroting ontspringen. Het gemeentebestuur van Schier past aan de stamtafel in de gelagkamer van Van der Werff.
Tot mijn geruststelling bestaat ook de plaatselijke boekhandel Kolstein nog steeds. Met een keur aan boeken én regionale en landelijke kranten.