Korte animatiefilm waarin de
93-jarige meneer De Vries zijn laatste dagen slijt voor het raam van zijn
Waterlandse houten huisje. Tot een onverwachte boodschapper hem wakker schudt.
Tijdens een koude winterdag wordt de bejaarde man verrast met een pakket waarin
zijn oude Friese doorlopers zitten. Op dat moment beseft meneer De Vries dat hij
niet wil sterven als de schim die hij geworden is, maar als de persoon die hij
ooit was.
CKV Natuurbelevingstocht in Theater van
de Natuur Op woensdag 16 oktober
maakten de leerlingen van de vierde klassen havo en vwo van RSG Ter Apel een
natuurbelevingstocht in en rond het Theater van de Natuur in Sellingen. Dit
gebeurde in het kader van de lessen culturele kunstzinnige vorming (ckv). Dit
jaar staat namelijk de natuur centraal.
Ontmoeting van
cultuur en natuur
In kleine groepen maakten de leerlingen een tocht door het
bos. Hierbij moesten ze verschillende opdrachten uitvoeren die te maken hadden
met de diverse onderdelen van ckv: drama, beeldende vorming, muziek, project
‘De verleiding’, fotografie en creatief schrijven. Daarnaast vertelden
hydrobiologen van Waterschap Hunze & Aa’s de leerlingen van alles over het
leven in en bij de Ruiten Aa en de vennetjes. Bij de dichterstrap ontmoetten
cultuur en natuur elkaar helemaal en ontpopten verschillende jongeren zich als
heuse dichters!
Eindvoorstelling
Tijdens deze dag hebben leerlingen inspiratie opgedaan die
ze kunnen gebruiken tijdens de lessen ckv. Als eindproduct geven zij op 24 juni
2014 in het Theater van de Natuur een
voorstelling voor ouders en andere geïnteresseerden. Dan laten zij hun kunsten
zien en horen: muziek, songs, raps, gedichten, toneel, beeldende kunst, foto’s
enz. Elk jaar zijn dit weer ware happenings en wordt zichtbaar hoe belangrijk
het vak culturele kunstzinnige vorming is. Dat kunst/cultuur inspireert,
verwondert en verbroedert. Dan komt de verbeelding aan de macht!
Al eerder schreef ik op dit weblog over Wenst van Allard Schröder. Ook toen roemde ik zijn stijl. Vooral de natuurbeschrijvingen zijn van een adembenemende schoonheid. Dat is ook zo in zijn nieuwste roman De dode arm. Een Romantisch leven. Alleen al de eerste zin van het boek maakt een goede kans als mooiste zin van 2013 de Tzumprijs in de wacht te slepen. Overigens is Schröder voor De dode arm al genomineerd voor de AKO Literatuurprijs (met De Hydrograaf won hij deze prijs in 2002).
De eerste zin van De dode arm:
Aan de bovenloop in de bergen was de rivier wild water geweest, koud en grijs, vol onrust zoekend, onzeker van steen naar steen glijdend; eerder al had ze zich daarboven wit schuimend van de klippen in het diepe geworpen om later, in hoog tussen de rotsen opschietende fonteinen, moeiteloos de horden van de cataracten te nemen, en verder, dieper, steeds dieper het dal in te stromen.
De dode arm is een meeslepend boek over een man die op zoek is naar zijn identiteit, zijn vader, zijn geliefde, zijn plek op deze aarde in woelige tijden. De slotzin uit het lied Der Wanderervan Schubert doemde bij mij op, toen ik deze indrukwekkende roman na lezing dichtsloeg: 'Dort, wo du nicht bist, dort ist das Glück'.
Allard Schröder over De dode arm
Allard Schröder: De dode arm. Een Romantisch leven, 565 pagina's
Uitgeverij De Bezige Bij, Amsterdam 2013
Zeven jaar geleden lieten we een poel graven. Vrijwel direct werd deze bevolkt door kikkers. Het riet kwam later, maar was toen ook niet meer te stuiten. Inmiddels was de poel vrijwel dichtgegroeid en werd ingrijpen noodzakelijk. Een midi-kraan klaarde het werk. De poel ligt er weer maagdelijk bij en we zien weer water! Voor hoe lang?
Instituut Schoevers bestaat dit jaar 100 jaar. De particuliere opleiding voor 'tiepmiepen' met de drie P's (parelketting, plooirok en pennyshoes) viert feest. Vroeger was het inderdaad vooral een secretaresseopleiding voor elite-meisjes die na hun middelbare school geen lange vervolgopleiding ambieerden. Inmiddels bevolken ook jonge mannen de diverse vestigingen en worden er meerdere opleidingen aangeboden. Ook nog die voor (directie)secretaresse, al heet deze nu meestal managementassistent ('de manager van de manager').
Geratel en geklingel
Typen en steno waren de kernvakken. Steno heb ik nooit geleerd, maar wel typen. Weliswaar niet bij Schoevers, maar op de middelbare school in Utrecht kwam wekelijks meneer Barker van ik meen Instituut Rozendaal met zijn auto voorrijden. Als vijftienjarigen renden wij er dan heen en haalden een typemachine uit de kofferbak.
Vervolgens gaf Barker, die we vanwege zijn naam en misschien ook wel omdat hij 'every inch a gentleman' was, Mister Barker noemden, ons les. Horen en zien verging je als we ons op de opdrachten uit de methode 'Flitsende toetsen' stortten. Zo'n dertig mechanische typemachines veroorzaakten enorm veel geratel én geklingel in het klaslokaal.
Blind
Het examen vond in 1964 plaats in het deftige instituut aan het Lucas Bolwerk, tegenover de Schouwburg. Het bestond uit vier onderdelen: brieven, modellen, schoontypen en sneltypen. Ik slaagde met glans. En hoewel ik geen blinddoek om had, kreeg ik vanwege mijn hoge aantal getypte regels per uur ook nog de aantekening blind. Volgens Mr. Barker kon ik zo snel typen omdat ik ook piano speelde...
Nog steeds - bijna 50 jaar later - typ ik met tien vingers en kijk ik zelden naar het toetsenbord. Dankzij 'Flitsende toetsen' én natuurlijk Mr. Barker. Nu overigens zonder geratel en geklingel.
MBOplus
In de jaren tachtig stond ik zelf aan de wieg van de opleiding MBOplus Directiesecretaresse (inmiddels Associate Degree Management Assistent). Met veel plezier heb ik jarenlang Nederlands en Public Relations aan de dames (en een enkele heer) gegeven. Geen parelkettingen, maar sportieve, gemotiveerde leerlingen die langzamerhand de oude typemachine verruilden voor de tekstverwerker en de computer. Typen en steno stonden echter nog wel prominent op de lessentabel en een enkeling stenografeerde dan ook nog mijn lessen.
Typewriter Symphony Orchestra
Kijk en luister tenslotte naar een concert voor typemachine en orkest. Een hommage aan alle secretaressen (m/v):
De boerderij in Laudermarke waar Kees Stip woonde en werkte.
Foto: Herman Janssen
Mooi
Westerwolde
Geen
liefelijker landschap volgens mij
dan
rondom mijn verbouwde boerderij.
En als
het straks met windkracht acht gaat stuiven
dan
komt het ook nog helemaal voorbij.
Kees
Stip
Uit:
Groninger kwatrijnen, 1991
Henk Verweerd van uitgeverij Liverse (die de VerzamelStippen uitgeeft) kwam in zijn rijke archief, met nog
ongepubliceerd werk van Kees Stip, een gedicht tegen uit 1982. Stip stuurde het
naar de gemeente Vlagtwedde toen hij Mollie (Mollepop) aangaf voor de
belasting.
.jpg)
