dinsdag 12 maart 2013

Renate Dorrestein in het Boschhuis

"Wat een prachtige zaal is dit", zei Renate Dorrestein vlak voor haar optreden (op 8 maart jl.) tegen me. We stonden achterin de grote zaal van het Boschhuis in Ter Apel, terwijl het publiek een plaats zocht.
Ik vertelde haar dat we in onze school een aula ontberen en dat we de schrijverslezingen nog niet zo lang geleden in het gymlokaal hielden. Ik zie Jan Siebelink nog via een wankel trapje een podium van kantinetafels betreden. Achter hem hing het basketbalnet. Leerlingen lagen deels op koprolmatten of zaten dubbelgevouwen op die ongemakkelijke lage bankjes. Maar ook hoog op bokken en paarden. "Ach, dat heeft natuurlijk ook wel iets", zei Renate.

Vooraf
Dit jaar hadden leerlingen van mijn collega Nederlands, Mea van der Voo, de lezing georganiseerd. Nicky, Alicia en Janne-Kina hadden in alle klassen van de bovenbouw havo/vwo een presentatie over leven en werk van Renate Dorrestein gegeven, de zaal in het Boschhuis geregeld en een interview met de schrijfster voorbereid. "Ik vind het moedig hoor, van die meiden", zei Renate Dorrestein vooraf tegen me.
De dames stelden vragen die er toe deden en de schrijfster ging er vaak diep op in. Maar de humor ontbrak zeker niet in haar optreden.

Het interview
Extra aandacht besteedde ze aan het boek Het duister dat ons scheidt en het pas verschenen De blokkade over haar writer's block. Ze sloot het optreden af met een 'bierviltproject', waarbij iedereen de zieleroerselen van zijn of haar buurman of -vrouw op een bierviltje schreef. Het was een bijzondere happening.
Gewapend met enkele Westerwoldse streekproducten nam de schrijfster afscheid van Ter Apel. "Het is wel een eind rijden", zei ze. Maar het was ongetwijfeld de moeite waard. Dat vond in ieder geval collega Herman Janssen, die de foto's bij dit bericht maakte. "Prachtig vond ik het", mailde hij me. En dat was het ook.

De lezing
Een aandachtig gehoor
Margot uit havo-4. Een schrijfster in spe? 

 
 Renate Dorrestein signeert. (Foto's: Herman Janssen)