Weg coulisse

Eigenlijk was het maar een armzalige coulisse,

dat productiebosje achter ons huis, maar je raakt

er onbewust toch op een of andere manier aan gehecht.

Je weet dat het ooit verdwijnt, maar hoopt van niet.

 

 

Nu is het op een haar na geveld. Niet door de storm,

maar door een enorme schaar. Een voor een werden

de bomen zomaar weggeknipt. Au! Weg coulisse.

Onze horizon is verbreed. Kijk, dat dan weer wel.