dinsdag 31 januari 2012

Zachtaardig vergooid

Afgelopen zondagmiddag was ik alweer in Theater Geert Teis in Stadskanaal. Met dit dorp (want dat is en blijft het, al doet de naam anders vermoeden en is het foeilelijk uit z'n krachten gegroeid) heb ik niks, maar dan ook helemáál niks. Maar deze wanstaltige would-be metropool, waar wolkenkrabbers als vloeken in een stenen taal de prachtige Groninger horizon verkrachten, herbergt drie diamanten: Theater Geert Teis, de Openbare Bibliotheek en de Muziekschool. Niet omdat het zulke prachtige gebouwen zijn, want dat zijn het niet, maar om wat er gebeurt, wat er te doen is, wat ze uitstralen: kunst, cultuur.


Alex Roeka
In Geert Teis zwaaide jarenlang Bé Lamberts de scepter. Hij dorst het aan niet alleen kaskrakers, maar ook onbekend talent naar deze uithoek te halen. Dankzij hem ontdekte ik enkele jaren geleden Alex Roeka, die toen voor een handjevol mensen optrad. Hij maakte diepe indruk op me vanwege zijn prachtige, ingetogen en poëtische teksten en zijn subtiele vertolking, begeleid door begenadigde musici. Hopelijk zet Lamberts' opvolger - die flink moet gaan bezuinigen - zijn beleid voort.
Ook zondag was de zaal weer bij lange na niet vol. Onbegrijpelijk! Maar ook nu weer maakte Roeka een verpletterende indruk, met het programma
'Zachtaardig vergooid'. Onder andere met het nummer 'Gestreeld en gekrast'.


Op de webiste van Alex Roeka zijn ook zijn liedteksten te vinden.